Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Αν δεν κάπνιζα θα ήσουν καλύτερο;

Λιγάκι, η στάχτη διέκοψε το λευκό μπαλκόνι. 
Λιγάκι, η στάχτη άνοιξε τα αδύναμα μάτια.
Βλέπουν ευχαρίστως τα άσπρo-μαύρα πούπουλα
που κι αυτά διέκοψαν το σύνεφ, το ταβάνι.
Μα πού πήγαν τώρα; (τώρα;) Που ακούστηκε, το ανδρόγυνο 
τραγούδι του απέναντι. 
Έφυγε κι η στάχτη, έφυγαν τα πού-πουλιά, 
έφυγε και το τραβεστί. Έλα, μην είσαι τόσο λάθος.
Μή μιλάς από μέσα σου. Τους διακόπτεις όλους!
Μή μιλάω απο μέσα μου. Τους διακόπτω όλους,
γαμώτο. Τί χρειαζόταν τώρα κι αυτό;
Χρειαζόταν πιο πολύ το άλλο.



 

Δεν υπάρχουν σχόλια: